Patrick Melrose – Weblog van Chrétien Breukers

patrickmelrose (Een vervolg op dit stuk)

Nu ik alle romans over Patrick Melrose heb gelezen, probeer ik een gevoel van teleurstelling te verbergen. Wat begint met vuurwerk eindigt op enkele uitzonderingen na in gesputter. Hoewel er iets te zeggen valt voor de manier waarop St Aubyn de eerste drie romans ‘bekroont’ met twee ‘mindere’ boeken blijft het wringen. Waarom moeten Mother’s Milk (Moedermelk) en At last (Eindelijk) zo nodig volgen op Never mind (Laat maar), Bad news (Slecht nieuws) en Some hope (Wat heet hoop)? Waarom had St Aubyn meer succes met het wat humanistische, hier en daar ronduit zeikerige (al is het toch een goed boek, gek genoeg) Moedermelk dan met de meer bijtende eerdere romans?

Doorgaan met het lezen van “Lezen (95, 2): Edward St Aubyn en Patrick Melrose”

patrickmelrose Edward St Aubyn heeft met Patrick Melrose een ‘autobiografische’ hoofdpersoon op de wereld gezet, iemand die lijkt op hemzelf en die in de vijf romans die aan hem zijn gewijd een eigen leven krijgt, een leven vastgeklonken aan én los van auteur én van lezer. Dat Patrick tussen zijn vijfde en zijn achtste door zijn vader wordt misbruikt, bepaalt alles, het hele verhaal komt er als het ware uit tevoorschijn, ook al doet St Aubyn nog zo zijn best om van de reeks over zijn hoofdpersoon (en zijn familie) een grotere, meer omvattende familiegeschiedenis te maken. De romans zijn een afleiding van de kernproblematiek die St Aubyn heeft willen bezweren. Doorgaan met het lezen van “Lezen (95): Patrick Melrose, iets of iemand worden”