Vandaag stond ik bij de slijter te wachten tot ik mijn twee flessen uit het middensegment mocht afrekenen. Voor me, of eigenlijk: half voor me, half naast me stond een man die nogal wat tijd nodig had. Ik kon hem daarom uitgebreid bestuderen. Het was goed te zien dat uit zijn rechteroor een heleboel gele smurrie naar beneden werd gestuwd, – de drab lag enige tijd stil op het stukje kraakbeen dat de oorschelp van de wang scheidt, maar werd daar al gauw overheen geduwd. Ik wilde niet kijken, maar ik moest wel. Het was donkergeel, dat spul, een beetje het geel van witte druiven die enige tijd hebben liggen rotten in een vat.
Gele smurrie
Gepubliceerd
